Tien jaar na het beroemde rapport-Dijsselbloem is het nog steeds slecht gesteld met het onderwijsbeleid. De onderwijskwaliteit op tal van gebieden daalt of blijft gelijk. Allerlei recente pogingen om het onderwijs te verbeteren, zoals de rekentoets en het lerarenregister, strandden. Als verklaring voor dit falen wijst ‘Den Haag’ vaker dan niet de beschuldigende vinger naar besturen, scholen en leraren; zij zouden de reden zijn dat de overheid zijn ambities niet kan waarmaken. Maar in dit essay pleiten de auteurs voor een ander perspectief. Zij laten zien hoe falend beleid besturen, scholen, leraren en leerlingen telkens tot mislukken verdoemd, en dat een gebrek aan lerend vermogen van de overheid hieraan ten grondslag ligt. René Kneyber (1978) is docent wiskunde, kroonlid van de Onderwijsraad, en columnist voor Trouw. Hij schreef diverse boeken waaronder Het Alternatief. Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! en Toetsrevolutie. Dorien Zevenbergen (1985) is beleidsadviseur onderwijs en heeft gewerkt bij het Ministerie van OCW, de gemeente Amsterdam en de Onderwijsinspectie.

‘Glashelder. Erudiet. Ontroerend.’ – onderwijsfilosofie.nl ‘Joop Berding presenteert in dit boek op een zeer aansprekende manier drie klassieke denkers over de opvoeding: Janusz Korczak, John Dewey en Hannah Arendt. Weliswaar zijn zij belangrijke figuren uit een voorbije tijd, maar door de manier waarop Berding ze samen ten tonele voert blijken ze ineens een grote inspiratiebron te vormen voor hedendaagse opvoeding en onderwijs. Is een kind van zichzelf al een sociaal functionerend mens, of moet het daartoe worden opgevoed? Is het onderwijs bedoeld om de wereld te verbeteren? En waaraan ontlenen docenten hun pedagogisch gezag? Een échte aanrader voor iedereen die graag nog meer aan het denken gezet wil worden over opvoeding en onderwijs.’ – Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek Joop Berding (1954) is pedagoog en publicist.

Sinds de verlichting staat het moderne opvoedings- en onderwijsproject in het teken van het bevorderen van de vrijheid en zelfstandigheid van het kind. Hierbij wordt vaak uitgegaan van claims over de ware aard of de ware natuur van de mens. In dit boek vraagt onderwijspedagoog Gert Biesta zich af wat het zou betekenen voor opvoeding en onderwijs wanneer we de vraag van het mens-zijn niet vooraf invullen, maar ons radicaal open stellen voor het nieuwe begin dat zich aandient met ­ieder kind. Gert Biesta is als Professor of Education verbonden aan het Department of Education van Brunel University London en bekleedt de NIVOZ-leerstoel voor de pedagogische dimensies voor onderwijs, opleiding en vorming aan de Universiteit voor Humanistiek. Dit boek verscheen in 2006 in het Engels, en is inmiddels vertaald in het Zweeds, Deens, Portugees en Chinees. In 2008 won het de Critics' Choice Book Award van de American Educational Studies Association. "Enorm inspirerend!" - Sultan Göksen, lerares, docentenopleider en columnist.

Leraren zouden weleens wat gevaarlijker mogen zijn. In Neem gewoon ontslag, een bundel met columns en verhalen, geeft René Kneyber zelf het goede voorbeeld. Vlijmscherp en met veel ironie analyseert hij de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen rondom het onderwijs. René Kneyber (1978) is docent wiskunde en kroonlid van de Onderwijsraad. Hij schreef diverse boeken waaronder Het Alternatief: Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! en Toetsrevolutie. Tweewekelijks verzorgt hij een column in Trouw. "Een van de invloedrijkste docenten van Nederland." Volkskrant "Zijn columns zijn altijd boeiend, en weleens charmant." Meester Bart "Kneyber is symbool van een hoopgevende trend." Scienceguide

Steeds meer scholen zetten toetsen niet meer alleen in om het leren van leerlingen te beoordelen, maar vooral om het leren van deze leerlingen een impuls te geven: zij zetten toetsen formatief in. Formatief toetsen kan de aansluiting tussen leren, instructie en beoordelen versterken, maar biedt leerlingen ook de kans meer eigenaarschap te voelen over hun leren en over de wijze waarop zij worden beoordeeld. In dit boek komen leraren aan het woord die vanuit visie en enthousiasme op individuele basis zijn gestart met vormen van formatief toetsen. Deze leraren zijn werkzaam in diverse onderwijssectoren en verzorgen onderwijs in vakken als lichamelijke opvoeding, filosofie, een taal, biologie of natuurkunde. In hun portretten spreken zij openhartig over de successen en mislukkingen tijdens het implementeren van formatief toetsen. Ook staat er in dit boek een aantal verdiepende artikelen over de praktijk van formatief toetsen. Deze gaan in op onderwerpen als feedback, leerlingmotivatie en zelfsturing. Het slothoofdstuk richt zich op de schoolbrede implementatie van formatief toetsen met als vraag: hoe te komen van een toetscultuur naar een feedbackcultuur? Dominique Sluijsmans en René Kneyber reiken leraren en schoolleiders handvatten en overwegingen waarmee zij in de eigen school deze toetsrevolutie kunnen bewerkstelligen.

Sinds de verlichting staat het moderne opvoedings- en onderwijsproject in het teken van het bevorderen van de vrijheid en zelfstandigheid van het kind. Hierbij wordt vaak uitgegaan van claims over de ware aard of de ware natuur van de mens. In dit boek vraagt onderwijspedagoog Gert Biesta zich af wat het zou betekenen voor opvoeding en onderwijs wanneer we de vraag van het mens-zijn niet vooraf invullen, maar ons radicaal open stellen voor het nieuwe begin dat zich aandient met ­ieder kind. Gert Biesta is als Professor of Education verbonden aan het Department of Education van Brunel University London en bekleedt de NIVOZ-leerstoel voor de pedagogische dimensies voor onderwijs, opleiding en vorming aan de Universiteit voor Humanistiek. Dit boek verscheen in 2006 in het Engels, en is inmiddels vertaald in het Zweeds, Deens, Portugees en Chinees. In 2008 won het de Critics' Choice Book Award van de American Educational Studies Association. "Enorm inspirerend!" - Sultan Göksen, lerares, docentenopleider en columnist.

"Krachtig en actueel" - Gert Biesta Weerstand ervaren, weerstand leren bieden aan verlangens en leren omgaan met weerstand van anderen: dit zijn fundamentele ervaringen die kinderen in opvoeding en onderwijs moeten meekrijgen. Sterker nog: kinderen hebben er recht op, zo stelt pedagoog Philippe Meirieu in dit boek. Weerstand is in het denken van Meirieu geen obstakel dat overwonnen moet worden, maar een noodzakelijke voorwaarde voor een volwassen levenshouding. Leraren en opvoeders hebben de verantwoordelijkheid om van weerstand bieden een pedagogische prioriteit te maken. Ze moeten dit bieden aan de torenhoge maatschappelijke verwachtingen van het onderwijs, aan de ouders en leerlingen die een beroep op hen doen en, niet in de laatste plaats, aan zichzelf. Philippe Meirieu (1949) is in Frankrijk de pedagoog bij uitstek. Hij is als adviseur op nationaal niveau betrokken geweest bij belangrijke onderwijshervormingen, waaronder een hervorming van de lerarenopleidingen en een curriculumherziening. Ook is hij actief als politicus, de laatste jaren als vice-president van de regio Rhône-Alpes, met in zijn portefeuille het thema 'een leven lang leren'.

'Joop Berding presenteert in dit boek op een zeer aansprekende manier drie klassieke denkers over de opvoeding: Janusz Korczak, John Dewey en Hannah Arendt. Weliswaar zijn zij belangrijke figuren uit een voorbije tijd, maar door de manier waarop Berding ze samen ten tonele voert blijken ze ineens een grote inspiratiebron te vormen voor hedendaagse opvoeding en onderwijs. Is een kind van zichzelf al een sociaal functionerend mens, of moet het daartoe worden opgevoed? Is het onderwijs bedoeld om de wereld te verbeteren? En waaraan ontlenen docenten hun pedagogisch gezag? Een échte aanrader voor iedereen die graag nog meer aan het denken gezet wil worden over opvoeding en onderwijs.' - Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek Joop Berding (1954) werkt als docent en onderzoeker bij het Instituut voor Sociale Opleidingen en het Kenniscentrum Talentontwikkeling van Hogeschool Rotterdam.

In vergelijking met hun collega’s in andere landen hebben Nederlandse leraren veel autonomie, maar desondanks klagen zij regelmatig over een gebrek aan professionele ruimte. Onderwijsinnovatie en -verbetering komen maar moeizaam van de grond. In dit vervolg op Het Alternatief. Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! gaan verschillende auteurs, onder wie Gert Biesta, Edith Hooge, Marco Snoek, Hester IJsseling en Alderik Visser, in op deze vreemde paradox in het Nederlandse onderwijs. Daarbij komen onderwerpen aan bod zoals vertrouwen en controle, teacher leadership, de docent als netwerker en zelfbestuur van leraren. René Kneyber is docent wiskunde, lid van de Onderwijsraad en columnist voor Trouw. Jelmer Evers is docent geschiedenis en werd in 2015 genomineerd voor de Global Teacher Prize. In 2013 brachten zij samen de voorganger van dit boek uit, en in 2015 verscheen hun internationale boek Flip the System: Changing Education from the Ground Up.

'Gert Biesta, een briljante academicus met een gul hart, verstevigt met Het prachtige risico van onderwijs zijn positie als internationaal leider in de onderwijsfilosofie.' - Lynda Stone, Universiteit van North Carolina 'Een intellectuele kanonskogel' - Simon Verwer, Denkfiguur en leraar 'Dit boek laat een kwaliteit van denken en redeneren zien die zeldzaam is in deze tijd.' - Learning Space In dit visionaire boek houdt onderwijspedagoog Gert Biesta een pleidooi voor wat het prachtige risico van onderwijs kan worden genoemd. Via de zeven thema's van scheppen, communicatie, lesgeven, leren, emancipatie, democratie en virtuositeit werkt Biesta zijn boodschap uitvoerig uit: we kunnen onderwijs niet begrijpen als een krachtig, productieachtig proces, maar enkel als een zwak, existentieel proces. Hij laat zien dat we in het onderwijs doelen breder moeten stellen dan alleen meetbare opbrengsten en resultaten, en betoogt op onovertroffen wijze dat als onderwijs wil slagen, dat door niemand kan worden afgedwongen. In 2014 werd dit boek bekroond met de Outstanding Book Award in division B 'Curriculum Studies' door de American Educational Research Association.

Het vmbo wordt op dit moment getroffen door een enorme ordeproblematiek: steeds vaker ontsporen lessen en deze ontsporingen escaleren steeds meer. Dit komt vooral door de toename van het aantal zorgleerlingen, leerlingen met leer- en gedragsproblemen, in dit onderwijstype (nu 25% van het totaal aantal leerlingen). Zij drukken met hun vaak ernstige leer- en/of gedragsproblematiek nadrukkelijk een negatieve stempel op dit onderwijstype. Zowel startende als ervaren docenten hebben daarom ordeproblemen. Beginnende docenten zijn vaak onvoorbereid op de chaos in klassen en overzien deze niet. Ervaren docenten vinden het moeilijk om op een doeltreffende manier met problemen in de praktijk om te gaan. Al deze docenten zoeken in meer of mindere mate ondersteuning om beter orde in hun lessen te kunnen houden. Daarom biedt `Orde houden in het vmbo' met behulp van best practices en wetenschappelijk onderzoek praktische tips hoe docenten meer orde in hun lessen kunnen houden. Want iedere docent weet wel dat hij consequent moet zijn, maar wat houdt dat nu eigenlijk in? En als er een keer gestraft moet worden, hoe doe je dat dan? Wat zijn de meest problematische momenten in een les? Hoe kan een docent meer `autoriteit' krijgen en hoe kan hij of zij deze autoriteit op een duurzame en verantwoordelijke manier waarborgen en een optimale balans krijgen tussen inspanning en effect? En wat moet een docent aan met leerlingen met een leer- of gedragsstoornis? Op al deze vragen probeert dit boek een antwoord te geven, want in tegenstelling tot wat sommige docenten beweren, is ervaringsdeskundige René Kneyber van mening dat je orde houden wel degelijk kunt leren, namelijk door systematisch en met kennis te handelen. René Kneyber is oprichter van Handelingsbrutaal. Hij geeft met grote regelmaat trainingen en advies rond orde houden en pedagogiek. Al veel docenten hebben inmiddels baat gehad bij zijn heldere en moderne tips.