‘Een intellectuele kanonskogel’– Simon Verwer, leraar filosofie en Frans. ‘Biesta breekt een lans voor de professionaliteit van leraren.’– Machiel Karels, Wij-leren.nl ‘Dit boek laat een kwaliteit van denken en redeneren zien die zeldzaam is in deze tijd.’ – Learning Space In dit visionaire boek houdt pedagoog Gert Biesta een pleidooi voor wat het prachtige risico van onderwijs kan worden genoemd. Via de zeven thema’s van scheppen, communicatie, lesgeven, leren, emancipatie, democratie en virtuositeit werkt Biesta zijn boodschap uitvoerig uit: we kunnen onderwijs niet begrijpen als een krachtig, productieachtig proces, maar enkel als een zwak, existentieel proces. Hij laat zien dat we in het onderwijs doelen breder moeten stellen dan alleen meetbare opbrengsten en resultaten, en betoogt op onovertroffen wijze dat als onderwijs wil slagen, dat door niemand kan worden afgedwongen. In 2014 werd dit boek bekroond met de Outstanding Book Award in division B ‘Curriculum Studies’ door de American Educational Research Association. Van de Nederlandse editie zijn inmiddels meer dan tienduizend exemplaren verkocht.

Met de orde in de Nederlandse lessen is het slecht gesteld. Vergeleken met hun internationale collega’s moeten leraren in Nederland lang wachten tot de leerlingen stil zijn en ze met de les kunnen beginnen, en wordt lestijd onvoldoende effectief benut, zelfs op de betere scholen. Voor orde in de les zijn een heldere structuur, motiverende lessen en een goede relatie met de leerling noodzakelijk, maar ook effectief ingrijpen als het misgaat. Het blijkt ook uit te maken hoe je het schooljaar begint, en daar gaat het regelmatig al mis. Ook houden veel scholen en leraren er opvattingen en praktijken op na die niet stroken met wetenschappelijke inzichten over klassenmanagement, waarvan zijzelf en de leerlingen de dupe worden. In dit boek toont René Kneyber, die zestien jaar lesgaf in het vmbo en daarbuiten, aan de hand van onderzoek, praktische voorbeelden en vele eyeopeners hoe iedereen kan leren om orde te houden, in het voortgezet onderwijs, het speciaal onderwijs en de bovenbouw van het basisonderwijs. Hoe voorkom je nu dat het misgaat? Hoe motiveer je klassen? En hoe kun je consequent zijn zonder je band met de klas te verslechteren? Deze vernieuwde editie van Orde houden is verplichte kost voor iedere leraar-in-opleiding, lerarenopleider, beginnende leerkracht, of ervaren leraar die orde houden moeilijk vindt (al is het maar bij één klas). René Kneyber doceerde wiskunde en heeft veel ervaring met lesgeven in het vmbo. Hij publiceerde in 2009 Orde houden in het vmbo en schreef sindsdien nog meer spraakmakende boeken, zoals Het Alternatief en Toetsrevolutie. Hij schreef vier jaar lang columns voor Trouw en is sinds 2015 kroonlid van de Onderwijsraad.

Naar goede wiskundedidactiek is al veel onderzoek gedaan, maar in al die jaren dat docent Craig Barton voor de klas stond heeft hij zich daar – tot zijn grote schaamte – nooit echt in verdiept. Toen hij dat wel ging doen ging er een goudmijn voor hem open, en vond antwoorden op de vragen waar iedere wiskundeleraar wel mee worstelt. Hoe voorkom je wiskundefobie? Hoe bereid je leerlingen het beste voor op het examen? Hoe zet je formatieve evaluatie goed in? Wat is het geschikte moment om een realistische context te introduceren? Wat is de beste manier om iets uit te leggen? Hoe motiveer ik leerlingen voor mijn vak? En hoe zorg ik dat ze de stof beter gaan onthouden? In dit boek vertelt Barton hoe hij zijn leven heeft gebeterd en al deze wetenschappelijke inzichten in zijn lessen toepast. Daarbij maakt hij gebruik van vele praktische en herkenbare voorbeelden. Verplichte kost dus voor iedereen die zijn of haar wiskunde-onderwijs wil verbeteren, ongeacht zijn of haar favoriete getal. (Eerder verscheen deze uitgave in 2019 als een deel 1 & een deel 2. In deze editie (2020) zijn alle 12 hoofdstukken van beide delen samengevoegd). Craig Barton is wiskundeleraar sinds 2004. Hij is de ontwikkelaar van twee populaire wiskundewebsites: www.mrbartonmaths.com en www.diagnosticquestions.com, en onderhoudt een goed beluisterde podcast waarin hij met tal van leraren en andere experts spreekt over wiskundedidactiek. “Een buitengewoon en belangrijk boek” – Dylan Wiliam

In deel 1 van Volgens Barton stond wiskundeleraar Craig Barton uitgebreid stil bij het uitleggen van wiskunde. In dit nieuwe deel bespreekt hij oefenopdrachten, wederom aan de hand van wetenschappelijk onderzoek.Hoe kun je door middel van het ontwerp van vragen, de volgorde van aanbieden en het nabespreken van opdrachten het begrip van leerlingen verhogen? En vooral ook: hoe kun je er als leraar voor zorgen dat de onderwerpen die je behandelt ook daadwerkelijk onthouden worden? Barton pakt de wetenschap er ook bij om te begrijpen hoe leerlingen zelfstandiger kunnen worden en opdrachten die meer inzicht vereisen beter kunnen gaan maken. Ook staat Craig Barton in dit deel uitgebreid stil bij het formatief evalueren in de wiskundeles aan de hand van diagnostische vragen. Hoe verweef je dit in je lessen? Naar welke informatie ben je eigenlijk op zoek? En hoe organiseer je dit zo dat leerlingen er het meeste van opsteken en jij niet uren bezig bent met nakijken? Verplichte kost dus voor iedereen die zijn of haar wiskundeonderwijs wil verbeteren, ongeacht zijn of haar favoriete getal. Craig Barton is wiskundeleraar sinds 2004. Hij is de ontwikkelaar van twee populaire wiskundewebsites: www.mrbartonmaths.com en www.diagnosticquestions.com, en onderhoudt een goed beluisterde podcast waarin hij met tal van leraren en andere experts spreekt over wiskundedidactiek. “Een buitengewoon en belangrijk boek” – Dylan Wiliam

Hoe werkt het menselijk brein? Hoe leren kinderen en wat kunnen leraren doen om hun lessen daar beter op aan te laten sluiten? Wat is er nodig om leerlingen de lesstof beter te laten onthouden? En waardoor raken leerlingen echt gemotiveerd? De psychologie biedt leraren veel bruikbare antwoorden op deze vragen. In dit boek beschrijven de auteurs de belangrijksteinzichten op het gebied van denken en leren, en van motivatie en gedrag. Zij laten zien hoe leraren hun lessen daarmee kunnen verbeteren. David Didau is 15 jaar leraar geweest in Engeland, en is inmiddels auteur van een aantal populaire boeken en een veelgevraagd spreker. Hij verzorgt trainingen voor leraren, met name op het gebied van lees- en taalonderwijs. Nick Rose is een voormalig psychologisch onderzoeker en als onderzoeksspecialist betrokken geweest bij het Teach-First-programma (vergelijkbaar met ‘Eerst de Klas’). Toen hij ging lesgeven viel hem op dat er onder zijn collega’s behoefte was aan gefundeerde kennis over leren en motivatie. Samen schreven zij dit boek met de bedoeling om iedere leraar toegang te geven tot belangrijke psychologische kennis voor de lespraktijk.

"Krachtig en actueel" - Gert Biesta Weerstand ervaren, weerstand leren bieden aan verlangens en leren omgaan met weerstand van anderen: dit zijn fundamentele ervaringen die kinderen in opvoeding en onderwijs moeten meekrijgen. Sterker nog: kinderen hebben er recht op, zo stelt pedagoog Philippe Meirieu in dit boek. Weerstand is in het denken van Meirieu geen obstakel dat overwonnen moet worden, maar een noodzakelijke voorwaarde voor een volwassen levenshouding. Leraren en opvoeders hebben de verantwoordelijkheid om van weerstand bieden een pedagogische prioriteit te maken. Ze moeten dit bieden aan de torenhoge maatschappelijke verwachtingen van het onderwijs, aan de ouders en leerlingen die een beroep op hen doen en, niet in de laatste plaats, aan zichzelf. Philippe Meirieu (1949) is in Frankrijk de pedagoog bij uitstek. Hij is als adviseur op nationaal niveau betrokken geweest bij belangrijke onderwijshervormingen, waaronder een hervorming van de lerarenopleidingen en een curriculumherziening. Ook is hij actief als politicus, de laatste jaren als vice-president van de regio Rhône-Alpes, met in zijn portefeuille het thema 'een leven lang leren'.

Tien jaar na het beroemde rapport-Dijsselbloem is het nog steeds slecht gesteld met het onderwijsbeleid. De onderwijskwaliteit op tal van gebieden daalt of blijft gelijk. Allerlei recente pogingen om het onderwijs te verbeteren, zoals de rekentoets en het lerarenregister, strandden. Als verklaring voor dit falen wijst ‘Den Haag’ vaker dan niet de beschuldigende vinger naar besturen, scholen en leraren; zij zouden de reden zijn dat de overheid zijn ambities niet kan waarmaken. Maar in dit essay pleiten de auteurs voor een ander perspectief. Zij laten zien hoe falend beleid besturen, scholen, leraren en leerlingen telkens tot mislukken verdoemd, en dat een gebrek aan lerend vermogen van de overheid hieraan ten grondslag ligt. René Kneyber (1978) is docent wiskunde, kroonlid van de Onderwijsraad, en columnist voor Trouw. Hij schreef diverse boeken waaronder Het Alternatief. Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! en Toetsrevolutie. Dorien Zevenbergen (1985) is beleidsadviseur onderwijs en heeft gewerkt bij het Ministerie van OCW, de gemeente Amsterdam en de Onderwijsinspectie.

‘Glashelder. Erudiet. Ontroerend.’ – onderwijsfilosofie.nl ‘Joop Berding presenteert in dit boek op een zeer aansprekende manier drie klassieke denkers over de opvoeding: Janusz Korczak, John Dewey en Hannah Arendt. Weliswaar zijn zij belangrijke figuren uit een voorbije tijd, maar door de manier waarop Berding ze samen ten tonele voert blijken ze ineens een grote inspiratiebron te vormen voor hedendaagse opvoeding en onderwijs. Is een kind van zichzelf al een sociaal functionerend mens, of moet het daartoe worden opgevoed? Is het onderwijs bedoeld om de wereld te verbeteren? En waaraan ontlenen docenten hun pedagogisch gezag? Een échte aanrader voor iedereen die graag nog meer aan het denken gezet wil worden over opvoeding en onderwijs.’ – Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek Joop Berding (1954) is pedagoog en publicist.

Sinds de verlichting staat het moderne opvoedings- en onderwijsproject in het teken van het bevorderen van de vrijheid en zelfstandigheid van het kind. Hierbij wordt vaak uitgegaan van claims over de ware aard of de ware natuur van de mens. In dit boek vraagt onderwijspedagoog Gert Biesta zich af wat het zou betekenen voor opvoeding en onderwijs wanneer we de vraag van het mens-zijn niet vooraf invullen, maar ons radicaal open stellen voor het nieuwe begin dat zich aandient met ­ieder kind. Gert Biesta is als Professor of Education verbonden aan het Department of Education van Brunel University London en bekleedt de NIVOZ-leerstoel voor de pedagogische dimensies voor onderwijs, opleiding en vorming aan de Universiteit voor Humanistiek. Dit boek verscheen in 2006 in het Engels, en is inmiddels vertaald in het Zweeds, Deens, Portugees en Chinees. In 2008 won het de Critics' Choice Book Award van de American Educational Studies Association. "Enorm inspirerend!" - Sultan Göksen, lerares, docentenopleider en columnist.

Leraren zouden weleens wat gevaarlijker mogen zijn. In Neem gewoon ontslag, een bundel met columns en verhalen, geeft René Kneyber zelf het goede voorbeeld. Vlijmscherp en met veel ironie analyseert hij de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen rondom het onderwijs. René Kneyber (1978) is docent wiskunde en kroonlid van de Onderwijsraad. Hij schreef diverse boeken waaronder Het Alternatief: Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! en Toetsrevolutie. Tweewekelijks verzorgt hij een column in Trouw. "Een van de invloedrijkste docenten van Nederland." Volkskrant "Zijn columns zijn altijd boeiend, en weleens charmant." Meester Bart "Kneyber is symbool van een hoopgevende trend." Scienceguide

Steeds meer scholen zetten toetsen niet meer alleen in om het leren van leerlingen te beoordelen, maar vooral om het leren van deze leerlingen een impuls te geven: zij zetten toetsen formatief in. Formatief toetsen kan de aansluiting tussen leren, instructie en beoordelen versterken, maar biedt leerlingen ook de kans meer eigenaarschap te voelen over hun leren en over de wijze waarop zij worden beoordeeld. In dit boek komen leraren aan het woord die vanuit visie en enthousiasme op individuele basis zijn gestart met vormen van formatief toetsen. Deze leraren zijn werkzaam in diverse onderwijssectoren en verzorgen onderwijs in vakken als lichamelijke opvoeding, filosofie, een taal, biologie of natuurkunde. In hun portretten spreken zij openhartig over de successen en mislukkingen tijdens het implementeren van formatief toetsen. Ook staat er in dit boek een aantal verdiepende artikelen over de praktijk van formatief toetsen. Deze gaan in op onderwerpen als feedback, leerlingmotivatie en zelfsturing. Het slothoofdstuk richt zich op de schoolbrede implementatie van formatief toetsen met als vraag: hoe te komen van een toetscultuur naar een feedbackcultuur? Dominique Sluijsmans en René Kneyber reiken leraren en schoolleiders handvatten en overwegingen waarmee zij in de eigen school deze toetsrevolutie kunnen bewerkstelligen.

Sinds de verlichting staat het moderne opvoedings- en onderwijsproject in het teken van het bevorderen van de vrijheid en zelfstandigheid van het kind. Hierbij wordt vaak uitgegaan van claims over de ware aard of de ware natuur van de mens. In dit boek vraagt onderwijspedagoog Gert Biesta zich af wat het zou betekenen voor opvoeding en onderwijs wanneer we de vraag van het mens-zijn niet vooraf invullen, maar ons radicaal open stellen voor het nieuwe begin dat zich aandient met ­ieder kind. Gert Biesta is als Professor of Education verbonden aan het Department of Education van Brunel University London en bekleedt de NIVOZ-leerstoel voor de pedagogische dimensies voor onderwijs, opleiding en vorming aan de Universiteit voor Humanistiek. Dit boek verscheen in 2006 in het Engels, en is inmiddels vertaald in het Zweeds, Deens, Portugees en Chinees. In 2008 won het de Critics' Choice Book Award van de American Educational Studies Association. "Enorm inspirerend!" - Sultan Göksen, lerares, docentenopleider en columnist.