‘Glashelder. Erudiet. Ontroerend.’ – onderwijsfilosofie.nl ‘Joop Berding presenteert in dit boek op een zeer aansprekende manier drie klassieke denkers over de opvoeding: Janusz Korczak, John Dewey en Hannah Arendt. Weliswaar zijn zij belangrijke figuren uit een voorbije tijd, maar door de manier waarop Berding ze samen ten tonele voert blijken ze ineens een grote inspiratiebron te vormen voor hedendaagse opvoeding en onderwijs. Is een kind van zichzelf al een sociaal functionerend mens, of moet het daartoe worden opgevoed? Is het onderwijs bedoeld om de wereld te verbeteren? En waaraan ontlenen docenten hun pedagogisch gezag? Een échte aanrader voor iedereen die graag nog meer aan het denken gezet wil worden over opvoeding en onderwijs.’ – Micha de Winter, hoogleraar pedagogiek Joop Berding (1954) is pedagoog en publicist.

Sinds de verlichting staat het moderne opvoedings- en onderwijsproject in het teken van het bevorderen van de vrijheid en zelfstandigheid van het kind. Hierbij wordt vaak uitgegaan van claims over de ware aard of de ware natuur van de mens. In dit boek vraagt onderwijspedagoog Gert Biesta zich af wat het zou betekenen voor opvoeding en onderwijs wanneer we de vraag van het mens-zijn niet vooraf invullen, maar ons radicaal open stellen voor het nieuwe begin dat zich aandient met ­ieder kind. Gert Biesta is als Professor of Education verbonden aan het Department of Education van Brunel University London en bekleedt de NIVOZ-leerstoel voor de pedagogische dimensies voor onderwijs, opleiding en vorming aan de Universiteit voor Humanistiek. Dit boek verscheen in 2006 in het Engels, en is inmiddels vertaald in het Zweeds, Deens, Portugees en Chinees. In 2008 won het de Critics' Choice Book Award van de American Educational Studies Association. "Enorm inspirerend!" - Sultan Göksen, lerares, docentenopleider en columnist.

Leraren zouden weleens wat gevaarlijker mogen zijn. In Neem gewoon ontslag, een bundel met columns en verhalen, geeft René Kneyber zelf het goede voorbeeld. Vlijmscherp en met veel ironie analyseert hij de politieke en maatschappelijke ontwikkelingen rondom het onderwijs. René Kneyber (1978) is docent wiskunde en kroonlid van de Onderwijsraad. Hij schreef diverse boeken waaronder Het Alternatief: Weg met de afrekencultuur in het onderwijs! en Toetsrevolutie. Tweewekelijks verzorgt hij een column in Trouw. "Een van de invloedrijkste docenten van Nederland." Volkskrant "Zijn columns zijn altijd boeiend, en weleens charmant." Meester Bart "Kneyber is symbool van een hoopgevende trend." Scienceguide

Steeds meer scholen zetten toetsen niet meer alleen in om het leren van leerlingen te beoordelen, maar vooral om het leren van deze leerlingen een impuls te geven: zij zetten toetsen formatief in. Formatief toetsen kan de aansluiting tussen leren, instructie en beoordelen versterken, maar biedt leerlingen ook de kans meer eigenaarschap te voelen over hun leren en over de wijze waarop zij worden beoordeeld. In dit boek komen leraren aan het woord die vanuit visie en enthousiasme op individuele basis zijn gestart met vormen van formatief toetsen. Deze leraren zijn werkzaam in diverse onderwijssectoren en verzorgen onderwijs in vakken als lichamelijke opvoeding, filosofie, een taal, biologie of natuurkunde. In hun portretten spreken zij openhartig over de successen en mislukkingen tijdens het implementeren van formatief toetsen. Ook staat er in dit boek een aantal verdiepende artikelen over de praktijk van formatief toetsen. Deze gaan in op onderwerpen als feedback, leerlingmotivatie en zelfsturing. Het slothoofdstuk richt zich op de schoolbrede implementatie van formatief toetsen met als vraag: hoe te komen van een toetscultuur naar een feedbackcultuur? Dominique Sluijsmans en René Kneyber reiken leraren en schoolleiders handvatten en overwegingen waarmee zij in de eigen school deze toetsrevolutie kunnen bewerkstelligen.

Sinds de verlichting staat het moderne opvoedings- en onderwijsproject in het teken van het bevorderen van de vrijheid en zelfstandigheid van het kind. Hierbij wordt vaak uitgegaan van claims over de ware aard of de ware natuur van de mens. In dit boek vraagt onderwijspedagoog Gert Biesta zich af wat het zou betekenen voor opvoeding en onderwijs wanneer we de vraag van het mens-zijn niet vooraf invullen, maar ons radicaal open stellen voor het nieuwe begin dat zich aandient met ­ieder kind. Gert Biesta is als Professor of Education verbonden aan het Department of Education van Brunel University London en bekleedt de NIVOZ-leerstoel voor de pedagogische dimensies voor onderwijs, opleiding en vorming aan de Universiteit voor Humanistiek. Dit boek verscheen in 2006 in het Engels, en is inmiddels vertaald in het Zweeds, Deens, Portugees en Chinees. In 2008 won het de Critics' Choice Book Award van de American Educational Studies Association. "Enorm inspirerend!" - Sultan Göksen, lerares, docentenopleider en columnist.

"Krachtig en actueel" - Gert Biesta Weerstand ervaren, weerstand leren bieden aan verlangens en leren omgaan met weerstand van anderen: dit zijn fundamentele ervaringen die kinderen in opvoeding en onderwijs moeten meekrijgen. Sterker nog: kinderen hebben er recht op, zo stelt pedagoog Philippe Meirieu in dit boek. Weerstand is in het denken van Meirieu geen obstakel dat overwonnen moet worden, maar een noodzakelijke voorwaarde voor een volwassen levenshouding. Leraren en opvoeders hebben de verantwoordelijkheid om van weerstand bieden een pedagogische prioriteit te maken. Ze moeten dit bieden aan de torenhoge maatschappelijke verwachtingen van het onderwijs, aan de ouders en leerlingen die een beroep op hen doen en, niet in de laatste plaats, aan zichzelf. Philippe Meirieu (1949) is in Frankrijk de pedagoog bij uitstek. Hij is als adviseur op nationaal niveau betrokken geweest bij belangrijke onderwijshervormingen, waaronder een hervorming van de lerarenopleidingen en een curriculumherziening. Ook is hij actief als politicus, de laatste jaren als vice-president van de regio Rhône-Alpes, met in zijn portefeuille het thema 'een leven lang leren'.